شیخ علاءالدین طاووسی، یحیی بن عبدالمطلب قزوینی شافعی. وی مدرس مدرسه مستنصریۀ بغداد بود. او راست: شرح الحاوی الصغیر فی الفروع للشیخ نجم الدین عبدالغفار بن عبدالکریم قزوینی، که این شرح رادر 775 هجری قمری بپایان رسانده است. (کشف الظنون)
شیخ علاءالدین طاووسی، یحیی بن عبدالمطلب قزوینی شافعی. وی مدرس مدرسه مستنصریۀ بغداد بود. او راست: شرح الحاوی الصغیر فی الفروع للشیخ نجم الدین عبدالغفار بن عبدالکریم قزوینی، که این شرح رادر 775 هجری قمری بپایان رسانده است. (کشف الظنون)
علی. از مشاهیر علما و حکما بود و علوم عقلیه و نقلیه را در بلاد عجم تکمیل کرد، سپس به بلاد روم رفت و در دربار سلطان وقت احترام یافت. و نخست از طرف سلطان مرادخان (824- 855 هجری قمری) بتدریس در مدرسه بروسه منصوب شد، آنگاه از طرف سلطان محمدخان فاتح (855- 886 هجری قمری) تدریس مدرسه زیرک بدو مفوض گردید، و پیوسته مورد الطاف سلطان بود، تا آنکه سلطان، علاءالدین و خواجه زاده را بتألیف کتابی در محاکمۀ بین ابن رشد و تهافت امام غزالی مأمور ساخت. علاءالدین کتاب خود را که حاوی محاکمات مابین افکار حکما و تهافت امام غزالی است، ذخر یا ذخیره نامید، و گفته اند ذخیره نام این کتابست و ذخر کتابی دیگر است در محاکمات بین غزالی و ابن رشد، و در حیدرآباد بطبعرسیده است. سلطان کتاب خواجه زاده را بکتاب علاءالدین ترجیح داد و علاءالدین افسرده شد و از راه ایران به ماوراءالنهر بازگشت و از تمامی مشاغل و علائق دنیوی منصرف شد، و قدم بدایرۀ سلوک و تصوف گذاشته و در سال 860 هجری قمری در سمرقند درگذشت. بعضی از ارباب تراجم نویسند که علاءالدین در مراجعت از روم به ایران رفت و در 885 در خراسان یا در تبریز درگذشت. نام کتاب اوبه نوشتۀ قاموس الاعلام ’ذخر’ و در کشف الظنون ’الذخیره فی المحاکمه بین الحکماء و الغزالی’ و در معجم المطبوعات ’الذخیره فی المحاکمه بین کتاب الغزالی و ابن رشد’ میباشد. (از ریحانه الادب ج 3 ص 101 از کشف الظنون) (قاموس الاعلام ج 4 ص 3180) (لغات تاریخیه و جغرافیۀ احمد رفعت ج 5 ص 46) (معجم المطبوعات ستون 1239)
علی. از مشاهیر علما و حکما بود و علوم عقلیه و نقلیه را در بلاد عجم تکمیل کرد، سپس به بلاد روم رفت و در دربار سلطان وقت احترام یافت. و نخست از طرف سلطان مرادخان (824- 855 هجری قمری) بتدریس در مدرسه بروسه منصوب شد، آنگاه از طرف سلطان محمدخان فاتح (855- 886 هجری قمری) تدریس مدرسه زیرک بدو مفوض گردید، و پیوسته مورد الطاف سلطان بود، تا آنکه سلطان، علاءالدین و خواجه زاده را بتألیف کتابی در محاکمۀ بین ابن رشد و تهافت امام غزالی مأمور ساخت. علاءالدین کتاب خود را که حاوی محاکمات مابین افکار حکما و تهافت امام غزالی است، ذخر یا ذخیره نامید، و گفته اند ذخیره نام این کتابست و ذخر کتابی دیگر است در محاکمات بین غزالی و ابن رشد، و در حیدرآباد بطبعرسیده است. سلطان کتاب خواجه زاده را بکتاب علاءالدین ترجیح داد و علاءالدین افسرده شد و از راه ایران به ماوراءالنهر بازگشت و از تمامی مشاغل و علائق دنیوی منصرف شد، و قدم بدایرۀ سلوک و تصوف گذاشته و در سال 860 هجری قمری در سمرقند درگذشت. بعضی از ارباب تراجم نویسند که علاءالدین در مراجعت از روم به ایران رفت و در 885 در خراسان یا در تبریز درگذشت. نام کتاب اوبه نوشتۀ قاموس الاعلام ’ذخر’ و در کشف الظنون ’الذخیره فی المحاکمه بین الحکماء و الغزالی’ و در معجم المطبوعات ’الذخیره فی المحاکمه بین کتاب الغزالی و ابن رشد’ میباشد. (از ریحانه الادب ج 3 ص 101 از کشف الظنون) (قاموس الاعلام ج 4 ص 3180) (لغات تاریخیه و جغرافیۀ احمد رفعت ج 5 ص 46) (معجم المطبوعات ستون 1239)
